Een nieuw pad én een nieuwe manier om het te bewandelen

Overzichtelijk boek met mooi papier

Dus vlijde ik me op een koude zaterdag in een lekkere stoel dicht bij de kachel en pakte het boek ‘Ik ben Roza’ van Floor Nusink erbij. Ik zag een stevige omslag met een wat stemmige foto van een donker duinlandschap en een donkergrijs bewolkte hemel, waar wat zonnestralen doorheen vallen.

Vervolgens bladerde ik door het boek en zag mooi dik crèmekleurig papier en een overzichtelijke inhoudsopgave met alle hoofdstukken. Gelukkig zag ik geen bladzijdes vol piepkleine lettertjes met zo min mogelijk alinea’s, maar een zeer overzichtelijk ingedeeld boek. Mijn hoofd is soms wat druk en chaotisch en dan vind ik overzicht erg prettig.

De flaptekst beloofde mij een inspirerend boek over een transformatie. De kleur en uitstraling van de omslag maakten dat ik een ernstig boek verwachtte. Wat zou het worden?

Toen ik begon met lezen, werd ik meteen gegrepen door het verhaal. Ik vond het moeilijk om het weg te leggen en las het in een ruk uit.

Jong, moeder en ernstig ziek

Een rauw, eerlijk, ontroerend en diep menselijk verhaal van een moedige jonge vrouw die op een kwade dag de diagnose baarmoederhalskanker krijgt, ontvouwde zich. Roza is getrouwd en moeder van twee jonge kinderen. De kanker wordt een katalysator voor transformatie voor haar. Door terugblikken die beginnen in haar jeugd begin ik te begrijpen waarom Roza geworden is zoals ze is. Ze beschrijft een zoektocht naar een nieuw pad om te bewandelen, en naar een nieuwe manier om haar pad te bewandelen. Want zoals het tot nu toe heeft gedaan wil en kan ze het niet meer. Welke, soms hardnekkige, karaktereigenschappen en ingesleten patronen zijn nog helpend, en welke mag ze loslaten? Roza krijgt uit onverwachte hoek wijze hulp bij al haar vragen.

Herkenning en troost

Hoewel ieder geval van kanker weer anders is, vond ik veel herkenning en troost in dit boek. Want wanneer je als jonge vrouw zoiets ingrijpends als kanker meemaakt, en je noodgedwongen moet vertragen of stilstaan, kunnen er zich existentiële vragen aan je opdringen. Wanneer je zo met je neus op je eigen eindigheid wordt gedrukt, kun je je weleens gaan afvragen of dit het leven is wat bij je past. Hoe je dan verder moet of kunt is vaak nog onduidelijk wanneer je middenin zo’n ziekteproces zit, want kun je hiervan genezen? En zo ja, wat is er dan nog mogelijk voor jou? Wie wil je dan zijn? Wat doet dit alles met je gezin? Hoe ga je daarmee om? Deze vragen en nog meer komen aan bod in ‘Ik ben Roza’ van Floor Nusink.

Voor wie?

Het raakte me om te lezen over de eenzaamheid van het hele traject. Want ook al staan er soms hele lieve mensen om je heen, uiteindelijk ben jij degene die het moet ondergaan.

Om deze reden zou ik het boek aanraden aan partners en naasten van vrouwen met gynaecologische kanker, omdat het zo’n mooie inkijk geeft in de beleving van degene die het allemaal ondergaat. Uiteraard is het ook een erg geschikt boek voor vrouwen met gynaecologische kanker, voor vrouwen met kanker -ongeacht welke vorm- die een jong gezin hebben, en voor iedereen die geïnteresseerd is in transformatie na kanker.