Denk je dat je mij kunt helpen?

‘Denk je dat je mij kunt helpen?’ is vaak het eerste wat een nieuwe cliënt vraagt aan een therapeut. Als je tijdelijk de weg kwijt bent of het niet lukt om in je eentje antwoorden op levensvragen te krijgen, kan het raadzaam zijn om professionele hulp in te roepen. In Denk je dat je mij kunt helpen? ervaar je het intensieve proces van therapie zowel vanuit de cliënt als de therapeut.

Het boek doet verslag van drie jaar intensieve psychotherapie. Openhartig, persoonlijk en niet zonder humor beschreven door zowel de cliënt als de hulpverlener. In ‘Denk je dat je mij kunt helpen?’ ervaar je het proces van therapie van heel dichtbij. Je krijgt een inkijkje in het proces van therapie en het effect van de therapeutische relatie.

‘Denk je dat je mij kunt helpen?’ is vaak het eerste wat een nieuwe cliënt vraagt aan een therapeut. Steeds meer mensen nemen niet alleen verantwoordelijkheid voor hun lichamelijke conditie, maar ook voor hun geestelijke gezondheid. Toch is er weinig bekend over het therapeutische proces, want de gesprekken in de praktijk van een therapeut zijn uiteraard vertrouwelijk.

Zelfstandig ondernemer Loes liep vast, en vroeg hulp aan psycholoog Adriaan. Ze vertelt hoe ze zich voelt en wat er gebeurt in en door de gesprekken met de therapeut. Bij de start van de therapie schrijft ze: ‘Ik voel me waardeloos en in paniek. Het leven kost me veel energie. Het ligt aan mij. Er is iets met mij. Maar is het wel terecht dat ik om de hulp van een psycholoog vraag? Wanneer ‘mag’ dat? Zijn mijn problemen wel ernstig genoeg?’

Psycholoog en psychotherapeut Adriaan reageert op de teksten van Loes met een toelichting op processen zoals rouw en van jezelf leren houden. Maar hij vertelt bijvoorbeeld ook waarom hij zo van zijn vak houdt én wat hij er lastig aan vindt en hoe het voor hemzelf was om in leertherapie te zijn.

Het boek is interessant voor mensen die zelf werken aan hun geestelijke gezondheid, maar ook voor therapeuten en coaches.

Op de site van het boek kun je extra blogs lezen van Loes Vork, over het boek en aanverwante onderwerpen. Via deze site kun je ook contact opnemen voor lezingen en workshops.

Bram Bakker schreef het voorwoord voor ons boek:

Voorwoord

Om psychotherapeut of psychiater te worden moet je zelf ook een beetje therapie ondergaan. In mijn geval was het nog erger: ik zat al met allerlei problemen bij de studentenpsycholoog ver voordat ik met de opleiding tot psychiater begon… en veertig jaar later ga ik nog steeds regelmatig naar een wijze oudere dame, die me tegen betaling helpt om de problemen die ik ontmoet beter te begrijpen.

Eerder in het leven was het best noodzakelijk, die psychotherapie. Inmiddels is het een vorm van luxe die ik mezelf toesta. Ik ben dol op psychotherapie, ik houd er nooit meer mee op! Ik betaal het zelf trouwens…

Psychotherapie is de afgelopen decennia gelukkig steeds meer gemeengoed geworden. Steeds minder mensen voelen zich er nog beschaamd over om hardop uit te spreken dat ze ‘in therapie’ zijn. Het is uiteindelijk toch niet veel meer of minder dan verantwoording nemen voor je eigen welbevinden, net als sporten of een yogales volgen. Toch weten weinig mensen precies wat psychotherapie behelst. ‘Je praat met iemand die daarin is opgeleid over je problemen,’ hoorde ik ooit als definitie.

En dat klopt wel zo’n beetje. Maar, er valt veel meer over te zeggen. Vanuit het perspectief van de cliënt allereerst, maar zeker ook vanuit de psychotherapeut. Hoe leer je elkaar kennen? Wat zijn de precieze kaders? Wat wordt er wel en niet besproken? Wat gebeurt er in de loop van zo’n traject allemaal?

Er zijn vele vormen van psychotherapie en er zijn veel soorten problemen die aan de orde kunnen komen. Maar ook de persoonlijkheid van degene die hulp zoekt is een belangrijke variabele in wat er gebeurt, en die van de therapeut evenzeer. ‘In psychotherapie wordt gewerkt aan het kloppend maken van iemands verhaal,’ zei een ervaren psychotherapeut ooit tegen me, en dat is tot de dag van vandaag de mooiste omschrijving die ik heb gehoord. Psychotherapie is ook een intieme, persoonlijke ontmoeting tussen twee mensen. Het moet een veilige plek zijn, waar heldere afspraken en duidelijke grenzen gelden. Anders zal de uitkomst nooit optimaal kunnen zijn voor degene die de hulp heeft ingeroepen van een therapeut.

Ik heb een aantal therapeuten versleten. En steeds was de ontmoeting anders. Door de omstandigheden waarin we elkaar spraken, door wie ik op dat moment was, maar zeker ook door de persoon van de psychotherapeut tegenover me.

Dit boek biedt een bijzonder inkijkje in de spreekkamer van zo’n therapeut. Loes had de grote moed zich daarvoor open te stellen, maar Adriaan ging het persoonlijke ook niet uit de weg. In psychotherapie wordt er gewerkt aan een persoonlijk verhaal, van twee kanten. In dit boek kijk je mee in de keuken. Het is geen technische beschouwing, je wordt er als lezer echt in meegenomen. En geloof me: dat is heel bijzonder. Veel leesplezier!

Bram Bakker

Psyche - Psychologie - Psychotherapie - Coaching - Leertherapie - Zelfliefde - Zelfkennis - Patronen - Oud Zeer - Therapeutische relatie - Persoonlijke ontwikkeling - Veranderen - Compassie - Empathie - Depressie - Dysthyme stoornis - Hooggevoelig - Hoogbegaafd - Autisme - Oud zeer - Diagnose - Huisarts - HSP - Hoogsensitief - Trauma - Mentale gezondheid - Gezondheid - Gezin - Relatie - Ondernemen - ZZP - Hulp vragen - Autobiografisch - Zorg - Cliënt - Patiënt - Veiligheid - Verdriet - Rouw - Zelfhulp - Zelfzorg - Zelfhulpboek - Psychiater - Psychologie